Tadeusz Kantor - Galeria Krzysztofory 1962

Narastające nieporozumienia między Grupą Krakowską i działającym przy niej teatrem Cricot 2 a Domem Plastyków spowodowały, że Tadeusz Kantor i inni członkowie Grupy zaczęli rozglądać się za nową siedzibą. Najbardziej nadające się do tego wydawały się piwnice Pałacu Krzysztofory. Kamienica została wybudowana w XIV wieku, a nazwa pochodzi od znajdującej się nad portalem kamiennej figury św. Krzysztofa. Po II wojnie światowej – zanim na jego piętrach zagościło Muzeum Historyczne Miasta Krakowa – mieściła się w nim m.in. Centrala Rybna. Baseny z wodą nie przysłużyły się gotyckim murom. Piwnice Pałacu Krzysztofory zostały odkryte przez Stanisława Balewicza. Były one w opłakanym stanie, wilgotne, zawalone tonami gruzu i ziemi. Trzymano w nich węgiel i ziemniaki. Balewicz rozpoczął zabiegi, mające doprowadzić do rekonstrukcji pomieszczeń. Właścicielem pałacu był Skarb Państwa, administratorem zaś Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie. Między 10 lipca a 1 sierpnia 1957 roku w holu Krzysztoforów, w przejściu do Muzeum Historycznego od strony Rynku, miała miejsce słynna Wystawa w bramie. Była to wystawa autorska Tadeusza Kantora, który pokazał na niej 33 obrazy z lat 1948 – 1957. Ponad połowa z prezentowanych dzieł to informele. Wystawa Kantora miała – poza względami artystycznymi – przekonać władze o celowości renowacji piwnic i przeznaczenia ich na potrzeby Grupy Krakowskiej oraz teatru Cricot 2. Stanisław Balewicz, w imieniu Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska oraz teatru Cricot 2, zwrócił się do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z prośbą o wyrażenie zgody na rozpoczęcie prac remontowych. Dzięki energii Balewicza uroczyste otwarcie I Wystawy Grupy Krakowskiej nastąpiło już 21 czerwca 1958 roku. Tego dnia hejnał krakowski zabrzmiał nie z wieży kościoła Mariackiego, lecz w krzysztoforskich piwnicach. Stanisław Balewicz został długoletnim dyrektorem Galerii Krzysztofory.